ΓΡΑΦΕΙ: Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΟΞΑ
ΔΥΟ ΑΘΗΝΑΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΝ…
Δύο Αθηναίες φίλες κουβεντιάζουν και λένε τα δικά τους:
- Δεν ξέρω τι να κάνω… Ο άνδρας μου γυρίζει πολύ αργά το βράδυ στο σπίτι.
- Εγώ ποτέ δεν καταλαβαίνω τι ώρα γυρίζει ο δικός μου.
- Είσαι ευτυχής που κοιμάσαι τόσο βαθιά.
- Δεν κοιμάμαι καθόλου βαθιά. Επιστρέφω πάντα σπίτι ύστερα από αυτόν!…
Ο…ΚΑΒΓΑΣ ΤΩΝ ΝΕΟΝΥΜΦΩΝ!!!
Πρώτος καβγάς μεταξύ νεονύμφων:
- Αυτό πάει πολύ: φώναξε εκείνος… Φεύγω:
- Φεύγω: Θα πάω κάπου, από όπου δεν θα σε ξαναενοχλήσω ποτέ. Θα μπω στη Λεγεώνα των ξένων, θα πάω στη ζούγκλα, θα μπω ναύτης σε φαλαινοθηρικό… Θα πάω κι εγώ δεν ξέρω που, φτάνει να μη μου θυμίζει εσένα…
- Λέγοντας αυτά ο έξαλλος σύζυγος άνοιξε την πόρτα, έκανε ένα βήμα προς τα έξω και ξαναμπήκε μέσα λέγοντας:
- Τυχερή είσαι καημένη μου. Βρέχει!
Ο…ΠΟΛΥΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ, ΠΕΘΑΝΕ… ΚΙ’ ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ…
Ένα πολυεκατομμυριούχος πεθαίνει. Στην κηδεία του, οι πλούσιοι κληρονόμοι του και πολύς κόσμος. Ανάμεσά τους είναι και ένας τύπος που κλαίει σπαρακτικά.
- Υπομονή, κύριε, αυτά συμβαίνουν… του λέει ο πλαϊνός του. Είστε της οικογενείας;
- Μα γι’ αυτό κλαίω, επειδή δεν είμαι της οικογενείας και δεν πρόκειται να κληρονομήσω τίποτα.
Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΠΟΥ ΈΧΑΣΕ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΤΟΥ!
Ο πελάτης:
-Δημοσίευσα στην εφημερίδα σας μια αγγελία, ότι έχασα τον σκύλο μου και προσφέρω 20 δολάρια σε όποιον τον βρει. Μήπως έχετε κανένα νέο;
Ο κλητήρας:
-Λυπάμαι κύριε, όλοι οι συντάκτες βρίσκονται έξω και ψάχνουν για το σκύλο.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥ …ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!
- Δεν μου λες Γιάννη, βρήκες δουλειά;
- Χμ, ναι. Μη μου μιλάς γι’ αυτή! Ξυπνάω στις 6 το πρωί, όλο το πρωί κουβαλάω δέματα πάνω-κάτω. Το μεσημέρι, σταματάω μόνο δέκα λεπτά για κολατσιό και μετά πάλι τα ίδια, μέχρι τις έξι το απόγευμα. Φρίκη, σου λέω!
- Καημένε Γιάννη! Και δουλεύεις πολύ καιρό;
- Χμ… Από αύριο…
Ο ΤΡΕΛΟΣ ΜΕ ΤΑ…ΑΝΕΚΔΟΤΑ!
Ένας τρελός γελάει μόνος του. Τον πλησιάζει ένας άλλος τρελός και τον ρωτάει:
-Τι σ’ έπιασε και γελάς;
-Ξέρεις, λέω ανέκδοτα στον εαυτό μου και πριν από λίγο είπα ένα πολύ νόστιμο που το ήξερα…
Ο…ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΚΙ’Ο ΦΥΛΑΚΑΣ…ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ!
Στο ζωολογικό κήπο, πέθανε ο μεγάλος ελέφαντας. Ο φύλακας κλαίει σπαρακτικά. Τον πλησιάζει ένας επισκέπτης:
-Κακομοίρη μου… σε καταλαβαίνω… Είναι φοβερό …τόσα χρόνια μαζί, θα το λυπάσαι, φαντάζομαι…
-Α, όχι, απαντά ο φύλακας, δεν κλαίω που πέθανε, κλαίω γιατί σκέπτομαι τι μεγάλη λακκούβα πρέπει να σκάψω για να τον θάψω…
